TAMAT residentie – tekst catalogus – 2021
Pétra Vanwichelen werkt sinds enige tijd met mixed media, het medium is een conceptuele keuze en dient in functie te staan van het uit te lichten onderwerp. Het thema waarrond Pétra werkt is het geheugen. De gebruikte materialen katoen, wol, linnen … symboliseren en weerspiegelen de broosheid.
Afwezig en aanwezig, leegte en dichte structuren zijn even belangrijk. Zoals zinnen onbegrijpelijk worden uitgesproken door geheugenverlies, worden de gehaakte woorden onleesbaar. Door gekozen elementen dat het (verdwenen) geheugen oproepen, uit de context te halen en te vergroten ontstaan er schakels en wordt er een continuïteit bereikt. Haar surreële blik op takken, wortels, neurotransmitters … zijn haar inspiratiebronnen en vormen een organisch resultaat. De gebruikte materialen kunnen op hun beurt een inspiratiebron zijn en beïnvloeden het uiterlijke visuele aspect. Telkens is het een nieuwe zoektocht en een experiment.
Elk werk draagt een kiem in zich van zijn vervolg maar moet uiteindelijk op zichzelf kunnen staan; een evenwicht dat telkens intuïtief wordt benaderd. Het werk moet een soort verleiding zijn dat de fantasie aanwakkert. Het gaat telkens over dezelfde dingen, maar met andere interpretaties.
TAMAT residence – text catalog – 2021
Pétra Vanwichelen has been working with mixed media for some time. The medium is a conceptual choice and depends on the subject to be highlighted. The materials used such as cotton, wool, linen … symbolize and reflect fragility.
Pétra works on the theme of memory, based on personal experience. Absence and presence, emptiness and dense structures are equally important. Just as sentences become unintelligible due to memory loss, so the crocheted words become illigible. By decontextualising and enlarging the selected elements that evoke the (lost) memory, links are created and continuity is assured.
Through her surrealist eye, branches, roots, neurotransmitters … sources of inspiration, results an organic work. The materials used can in turn be a source of inspiration and influence the end result. Each time it is a new quest and an experiment.
Each time , it is a new quest, a new experience. Each work is a seed that heralds a continuation, but can also stand on its own: a balance that is always intuitively. The work must be a kind of temptation that stirs the imagination. Always the same, with different interpretations.
WARP, K1 – april 2023
Pétra Vanwichelen heeft een atelier in het Vlaams-Brabantse Opwijk en studeerde schilderkunst aan de Academie van Brussel. Wie schildert wordt automatisch meegezogen in een rijk, eeuwenoud verhaal. Zo’n lange traditie roept verwachtingen op – vooral bij de toegewijde kunstenaar zelf. Integer en zelfkritisch als ze is ontwaarde ze niet echt een rode draad in de verscheidenheid van haar schilderijen. Maar precies door die vaststelling vond ze een creatieve oplossing! Zo begon Pétra letterlijk draad en garen te bewerken.
Het vormt de kern van haar huidig werk en gaf haar schilderwerk zowel een nieuwe oriëntatie als zinvolheid.
Pétra’s werk wordt gekenmerkt door organische vormen die refereren aan wortels, boomkruinen en bladnerven. Deze stelsels die in grote en kleine lijntekeningen hemel en aarde met elkaar verbinden worden door Pétra vertaald naar ontwortelde vormen van een geworteld zijn. Pétra verwijst in dit verband naar haar moeder wiens dementie een bepalende rol speelt in hoe Pétra naar haar werk kijkt en wat ze erin tot uitdrukking brengt. Het weven gaat terug op handelingen die haar moeder doorgaf en de wortels houden verband met een voedingsbodem die je aan de kindertijd kan verbinden.
Ons brein, en onverbiddelijk ook ons ‘zijn’ dat met niet meer dan haken en ogen aan elkaar hangt vormt de kern voor dit oeuvre dat in de eerste plaats fragiel is.
Fragiliteit is misschien wel hét sleutelwoord als je Pétra’s oeuvre bondig wil omschrijven. De broze en nederige positie van waaruit we het leven en de werkelijkheid proberen te begrijpen. Het verlies van grip erop manifesteert zich pijnlijk bij dementie en precies dit verschijnsel fascineert haar. Leven is teer en kwetsbaar en dat voel je onmiddellijk in Pétra’s werk.
WARP, K1 – Apr 2023
Pétra Vanwichelen has a studio in Opwijk in Flemish Brabant and studied painting at the Academy of Brussels. Anyone who paints is automatically drawn into a rich, age-old story. Such a long tradition raises expectations – especially for the dedicated artist himself. Honest and self-critical as she is, she did not really see a common thread in the variety of her paintings. But precisely because of that observation, she found a creative solution! That is how Petra literally started to work thread and yarn. It forms the core of her current work and gave her painting both a new orientation and meaning.
Pétra’s work is characterized by organic shapes that refer to roots, tree tops and leaf veins. These systems that connect heaven and earth in large and small line drawings are translated by Pétra into uprooted forms of a rooted being. In this context, Pétra refers to her mother whose dementia plays a decisive role in how Pétra looks at her work and what she expresses in it. The weaving goes back to actions that her mother passed on and the roots are related to a breeding ground that you can connect to childhood.
Our brain, and inexorably also our ‘being’ that hangs together with no more than hooks and eyes, forms the core of this oeuvre, which is fragile in the first place
Fragility is perhaps the key word if you want to concisely describe Pétra’s oeuvre. The fragile and humble position from which we try to understand life and reality. The loss of grip on it manifests itself painfully in dementia and it is precisely this phenomenon that fascinates her. Life is delicate and vulnerable and you immediately feel that in Pétra’s work.
Article : Françoise Lison, l’Avenir 31/12/2021
Pétra Vanwichelen (B) cueille le bleu nuit aux racines mystérieuses. Elle cherche des connexions entre passé et présent, entre expression et mémoire. Une intéressante étude au crochet, en coton rouge, décode les balbutiements d’un cerveau en détresse, d’une parole écorchée.
Article : Michel Voiturier, Flux News 17/02/2021
Une gamme de rouges sert à Pétra Vanwichelen pour élaborer, au crochet, des structures suspendues. Une gamme de rouges colore les assemblages laineux entre sol et plafond. Ils semblent avoir perdu une part de leur pesanteur. Gorgones goguenardes, poulpes au sein d’une houle, ballonnets attirés vers les nuages, vers entortillés sur eux-mêmes, ce sont créatures fantasques comme les silhouettes hantant les rêves ou des filets destinés à piéger quelque cauchemar.